Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu’nun, siyasi tercihini değiştirmesinin hemen ardından, köylü kadın kooperatiflerinin sözleşmelerini feshetme ve ürünlerini raftan indirme iddiaları, siyasetin renginden bağımsız olarak büyük bir yönetimsel soru işareti yaratmıştır. Zira buradaki asıl mesele, siyasi duruştaki değişim değil, yönetimsel tutumun icraatlardaki keskin dönüşümüdür.
Benim asıl üzerinde durmak istediğim nokta, bir yöneticinin makamına, şehrine ve en önemlisi kendi döneminde başlattığı projelere olan yaklaşımındaki bu ani ve ilkesel bağlamdan kopuk duruştur. Bir gün önce “emek” ve “yerel kalkınma” adına desteklenen, sözleşme imzalayarak resmiyet kazandırılan projelerin, siyasi bağlılık değişir değişmez hızla geri çekilmesi; bu, kamu kaynakları ve güveni açısından ciddi bir yönetimsel erozyon sinyali vermektedir.
Bu eylem, yeni bir siyasi talimatın uygulanmasından ziyade, yerel kalkınma vizyonunun hizmet döngüsü içinde sürdürülebilirliğinin yetersiz kaldığı algısını güçlendirmektedir. Halktan, özellikle de zor şartlarda üretim yapan o “köylü kadınlardan” alınan destek ve güvenin, bir siyasi manevranın gölgesinde kalması kabul edilemez. Bu yaklaşım, “hizmetin sürekliliğinden çok, mevcut siyasi gücün korunmasına öncelik veriliyor” şeklinde yorumlanma potansiyeli taşımaktadır.
Eğer bir yönetici, siyasi pozisyonunu ilgilendiren tercihler uğruna, kendi imzasını, kendi başlangıç vizyonunu ve en önemlisi de emek veren vatandaşların ümidini bir kalemde silebilir durumdaysa, bu durum, o kişinin yöneticilik ahlakı ve kamu hizmetine bağlılığı açısından kritik bir değerlendirmeyi gerektirir. Bu, sadece parti değiştirmek değil, kamu yönetiminde güvenilirliğin feda edilmesi riski ile karşı karşıya kalmaktır.
İşte bu yüzden, mesele herhangi bir partinin meselesi değil; mesele, bir liderin yönetimsel kararlarında ne kadar öngörülebilir ve ne kadar tutarlı olduğu meselesidir. Bu kararlar bütünü, bende derin bir hayal kırıklığı ve kamuoyu adına bir sorgulama ihtiyacı yaratmıştır.
